Vakantie in Frankrijk, definitief mislukt grasproject en remmen !
Inmiddels zijn we alweer een week terug uit Frankrijk. We hebben genoten van de vakantie. Zijn niet alleen in de Bourgogne geweest, maar hebben een deel van Frankrijk doorkruist. Vroeger (dwz voordat we naar Frankrijk verhuisden) gingen we bijna elk jaar wel een keer naar Biarritz en omgeving, zuidwest Frankrijk, Baskenland, geweldig mooie en leuke omgeving. Maar sinds 2003 waren we er niet meer geweest. Want toen we in de Bourgogne woonden, konden we nooit op vakantie in de zomermaanden en in de winter is het er een stuk minder aantrekkelijk. Maar nu is er niets meer wat ons ervan weerhoudt, wat een luxe! Als residenten van de Canarische Eilanden kunnen we profiteren van een korting van 75% (! ja echt waar) op vlieg- en boottickets binnen Spanje. Dit om de geïsoleerde ligging van de Canarische Eilanden te compenseren. En als echte Nederlanders laten we dit natuurlijk niet aan ons voorbij gaan.
Dus tickets geboekt naar San Sebastian/Irun, via Madrid. Een lief vliegveldje, nog kleiner dan op La Palma, waar zo’n 8 vluchten per dag aankomen/vertrekken. 6 naar Madrid en 2 naar Barcelona. En dat is het dan. Heerlijk overzichtelijk. In Irun een auto gehuurd en op naar St. Jean de Luz, 15 km verder. We zijn 3 nachten in Baskenland gebleven, maar helaas liet het weer ons in de steek. 14 graden, harde wind en behoorlijk veel regen. Tja, Golf van Biskaje, kan er héél mooi weer zijn, maar ook héél slecht. Desondanks was het leuk om er weer te zijn. Daarna door naar Aubusson (bekend vanwege z’n tapisserieën), waar we bij Eric en Lisette overnacht hebben, via de Dordogne en de Auvergne. Op een bepaald moment was het nog 8 graden. Dat was weliswaar op 900 mtr hoogte, op het Plateau de Millevaches, maar toch erg weinig voor juni. Wel hele mooie landschappen onderweg. En daarna door naar de Bourgogne, Thury, waar het toch nog redelijk goed kwam met het weer.
Het was heel vertrouwd om weer terug te zijn, maar ook best een beetje gek. Om ons oude huis en het hotel te zien, die nu niet meer van ons zijn. Maar het wende snel 😊. Geweldig was het om al onze vrienden en bekenden weer te zien. Dat de barbecue die Laurent en Cendrine voor ons georganiseerd hadden in het water viel, mocht de pret niet drukken. Ook binnen was het supergezellig.
En dat de ‘pompiers’ (brandweer) van Thury, waar Karel jarenlang lid van is geweest, net toen wij er waren een uitstapje organiseerden en ons daar ook bij uitnodigden, was een heel leuk toeval. Ook die dag viel het weer tegen, maar het voordeel was dat het in het attractiepark waar we heen gingen niet druk was en er dus geen lange wachtrijen waren. Zo heeft elk nadeel toch weer zijn voordeel.
We hebben niet bij Bonpassage geslapen, dat deden we bij onze oude buren en goede vrienden Eve en Georges, maar natuurlijk hebben we wel bij Ruud en Annemiek gegeten, heerlijk. Heel bijzonder om daar nu als gast te zijn en onze opvolgers aan het werk te zien. Bovendien waren 5 van de 8 kamers bezet door gasten uit ‘onze tijd’, die waren ook allemaal in het restaurant en dat was een heel leuk weerzien.
Maar nu weer over tot de orde van de dag. Het ‘projekt gras’ in de tuin van Abajo hebben we definitief als mislukt verklaard. Nadat het olifantengras niet snel genoeg ging naar onze zin (en bovendien Ito, de tuinman, zei dat we daarmee ‘de duivel in de tuin gehaald hadden’) hebben we dat weer verwijderd en geprobeerd te zaaien. Na een paar keer bijgezaaid te hebben, was er uiteindelijk toch een redelijk goed en groen matje ontstaan. Maar om dat matje groen te houden, dat is andere koek. Is gewoon niet te doen hier, je kunt blijven sproeien. En dat op een eiland waar sowieso de laatste jaren veel te weinig water valt, dat vonden we geen goed idee. We waren er al wel voor gewaarschuwd, maar waren eigenwijs. Nu zijn er kiezels voor in de plaats gekomen. Ook leuk.
Dan nog een raar verhaal. Een tijdje geleden begonnen de remmen van de auto te piepen. Dat zit mij dan al meteen niet lekker, want wie al eens op La Palma heeft rondgereden, weet dat rondrijden met slecht werkende remmen geen goed idee is hier. ‘Ja ja, ik zal het weleens navragen bij de garage’, aldus Karel. Hij zag het probleem kennelijk niet zo. Toen moesten we kort voor de vakantie nieuwe banden. Bij de onderhoudsbeurt eind oktober werd ons gezegd dat we er nog wel 10.000 km mee zouden kunnen rijden, maar eind mei zat er toch niet zoveel profiel meer op. Dus naar de bandenspecialist die het met ons eens was en er nieuwe banden op heeft gezet. ‘Nou’, zei hij, ‘de achterremmen zijn zo langzamerhand wel aan vervanging toe’. Dus ik weer tegen Karel ‘we moeten die remmen vervangen’. ‘Ja, na de vakantie gaan we erachter aan’. Dus afgelopen dinsdagochtend dan uiteindelijk naar de garage. ‘Nou, de achterremmen zijn inderdaad niet goed meer, maar de voorremmen ook niet’ (had de bandenspecialist dan weer niets van gezegd). ‘Maak maar een afspraak bij Sandra’ (de receptioniste van de werkplaats). ‘Tja, jullie kunnen de auto nu hier laten, maar het kan pas eind van de dag gedaan worden’. Ok, maar heb je dan een ‘coche de cortesía’ vervangende auto voor ons, want we kunnen niet hier de hele dag in Los Llanos blijven rondhangen. ‘Nee, helaas niet’. Dan maken we een andere afspraak. Kijkt ze ons heel zorgelijk aan en zegt ‘ja, maar jullie moeten eigenlijk niet meer met de auto rijden hoor’. Dus wij kijken elkaar verbluft aan, zijn wij dan ternauwernood aan een vreselijk ongeluk ontsnapt of zo met die remmen?? Werkplaatsbaas er weer bij gehaald. ‘Nee nee, zo erg is het ook weer niet, maar kom dan morgenochtend meteen om half negen’. Zo gezegd, zo gedaan, we hebben het overleefd. Op onze vraag aan Sandra hoe het kan dat eind oktober alles goed was, geen enkele opmerking over de remmen en we nu opeens kennelijk aan een wisse dood zijn ontkomen zei ze. ‘Ja, de chico zal gedacht hebben dat het nog wel zou gaan voor een jaar’ …….
Tot zover de berichtgeving van deze keer, hasta la proxima !
Reacties
Reactie verzenden
Leuk verhaal weer, Marja! Jammer van het niet zo geweldige weer, maar daar is helaas niets aan te doen.
Ooo ja, die gruwelijke worstjes! Wij aten ze een keer in Antibes. Ik had nog gevraagd of dat wel iets voor ons was: we kenden ze niet, maar ik had een bang voorgevoel. Nee hoor, dat konen wij prima eten, zei de kelner met een sardonische grijns. Toen had ik natuurlijk meteen iets anders moeten bestellen! De worstjes kwamen…. jakjakjak, wat was dat smerig! Henk heeft ze nog manmoedig gegeten, maar ik was des duivels en dat hebben ze daar geweten ook. Mijn Frans is op zo’n moment ook meer dan perfect . Maar je houdt er wel een mooi verhaal aan over.
Liefs voor jullie beiden en een dikke knuffel voor Max.
Haha, ja dat deed ie erom natuurlijk. Ik heb ooit 1 hapje genomen, maar alleen de geur al weerhoudt me van verder eten.
Lampenpoetser. Calistamon.
Nee, die hebben we ook, grote boom en die herkent de planten app wel. Dit is iets anders, heel ander blad, maar de bloeiwijze lijkt er inderdaad wel enigszins op.
Het boompje is de Pohutukawa tree, de Nieuw-Zeelandse “kerstboom”. Kan een enorme boom worden, prachtig.
Dat lijkt er wel heel erg veel op als ik afbeeldingen op google bekijk, zou hem best eens kunnen zijn inderdaad.
Vive la Bourgogne, Vive la France,sa cuisine, le vin et la diversité
Et vive l’équipe de foot féminin hollandais!
Onze vrienden vertelden dat ze jullie ontmoet hebben in Bonpassage. Leuke verhalen en mooie foto’s. Die andouillettes hebben wij ook eens gegeten .brr nooit meer.
Fijne zomer. Hier was het gisteren boven de 30 graden.
groeten Koos en Margot
Ja, dat was echt leuk, al die oude bekenden ! Hier gelukkig wat aangenamere temperaturen.
Dank je wel voor het uitgebreide verslag Marja. Zoals altijd weer erg leuk om te lezen. Ook de foto’s die je erbij plaatst zijn een aangename aanvulling. Zeker dat griezelverhaal over die ingewanden-worstjes, ik zie het helemaal voor me; wij zouden dezelfde reactie hebben als jij als vegetariërs…
Mooi ook om te lezen dat jullie toch ook steeds meer toegeven dat niet alles maakbaar is (hi hi), zoals dat grasperkje. Toch leuk geprobeerd zeggen we dan.
Wat betreft de bloemen hierboven: volgens de app Pl@ntNet komt de Metrosideros excelsa Sol. ex Gaertn er het dichtst bij, zowel wat betreft blad als bloem. De plant is van het geslacht Myrtaceae, geslacht Metrisideros, de gangbare naam/gebruikersnaam is Pohutukawa.
Ja Ton, ook van een andere lezer kregen we de naam van de Pohutukawa al door. Dat lijkt hem inderdaad te zijn, bedankt !
Leuke foto’s van jullie vakantie in Frankrijk en de hereniging met jullie Franse vrienden. Jullie zien er allebei goed uit. Het leven in La Palma doet jullie kennelijk goed.
Met een warme groet van Wilma en Hans Koster
Het was superleuk om iedereen weer te zien in Thury en omstreken. En nu weer terug op La Palma is ook weer heerlijk. Veel groeten terug voor jullie allebei!
Nous espérons vous revoir très vite bises de Bourgogne
Top de belles pensées au beau gosse bourguignon et à la belle pepette bourguignonne
:-)
Leuk !!! Ik liep één verhaal achter !! Auto’s blijven geld kosten. ( misschien iets minder hard rijden. Remmen is dan ook niet nodig en slijtage van de banden in de bochten ook een stuk minder ) :-)
Jij werkt duidelijk bij een garage :-) !
Maar op La Palma wonen zonder veel te remmen is toch een beetje lastig.