Oei, alweer meer dan een maand geleden dat ik me voor het laatst gemeld heb. Tja, time flies when you`re having fun.
Maar er is wel het een en ander gebeurd in de tussentijd. Onze zoektocht naar een huis/huizen hebben we onverdroten voortgezet. Maar hetgeen wat we hadden (groot terrein met huis voor onszelf en verhuurmogelijkheden), gaan we niet meer vinden. Het is niet anders, we moeten realistisch zijn. Dat soort objecten zijn er nauwelijks en als ze er al zijn, is het te duur voor ons of moet er zoveel aan gebeuren, dat het daardoor alsnog te duur wordt. Dus hebben we besloten onze blik te verruimen en naar andere mogelijkheden te kijken. En in dat kader hebben we begin deze week een voorlopig koopcontract getekend voor een ‘atico’ in Tazacorte.
Een atico is een dakterras appartement. Een penthouse, om het in goed Nederlands te zeggen. Niet zo heel groot hoor. Het appartement is 68 m2, maar het heeft een dakterras van dik 160 m2 met jacuzzi en 360º uitzicht over de oceaan, de bergen, Tazacorte en zelfs op de nieuwe vulkaan-nog-altijd-zonder-naam. En dat is de grote plus van het atico. Tazacorte is de plek met de meeste zonuren en aangenaamste temperaturen op het eiland, volgens de Bagañetes -inwoners van Tazacorte- zelf, zelfs van Europa, en je kunt hier eigenlijk het hele jaar buiten vertoeven. Dus we gaan van het dakterras een fijne plek maken met mooie tuinmeubels, planten, een barbecue/buitenkeuken, etc. Behalve de privé jacuzzi, is er ook een gemeenschappelijk zwembad bij het gebouw. Dit atico is voornamelijk bedoeld voor de verhuur.
Maar dan hebben we nog altijd geen eigen onderkomen natuurlijk, dus daarnaar zoeken we door. Een kleiner huis mag het nu zijn, met wel een beetje grond, zodat Karel wat te doen heeft. Ook dat is overigens niet gemakkelijk te vinden op La Palma. En ook nu weer is het zo dat Karel alles geweldig vindt en altijd mogelijkheden ziet, ongeacht waar en in welke staat het object zich bevindt, en dat ik bij (bijna) alles op de rem trap. Vele discussies die soms hoog oplopen zijn hiervan het gevolg. Maar uiteindelijk komen we elkaar altijd ergens halverwege weer tegen. Het zelf bouwen (een kleiner huis) suddert nog steeds een beetje op de achtergrond, dat vlammetje dreigt geregeld uit te doven en wakkert vervolgens opeens weer aan.
Los van dit alles hebben we een trip naar Frankrijk gepland. Op 21 april vertrekken we om ook daar enkele objecten met ‘gîtes’ te bezichtigen. Een mogelijkheid zou kunnen zijn om van mei tot september/oktober in Frankrijk te vertoeven en daar te verhuren en dan ook het atico op La Palma te verhuren. In de wintermaanden kunnen we dan zelf naar La Palma komen. En zo de komende jaren overbruggen totdat we het eerste pensioengeld gaan ontvangen. Oef wat klinkt dat oud, krijg het bijna niet uit mijn pen. Maar ook dat is de realiteit.
Kortom, aan ideeën ontbreekt het niet.
Behalve panden bekijken, gaan we natuurlijk ook een beetje vakantie houden in Frankrijk, vrienden bezoeken in de Creuse, de Bourgogne en in de Provence. Het wordt een Tour de France, veel zin in! Op 3 mei komen we terug en dan is op 5 of 6 mei de overdracht van het atico. We gaan ervan uit dat het ditmaal goed komt, de eigenaar is een keurige Duitser, maar nog altijd geldt ‘het is pas zover als het zover is’. Er hoeft niet overdreven veel te gebeuren, dus we hopen vanaf de zomer te kunnen gaan verhuren. Zelf blijven we vooralsnog in het huurhuis zitten, dit hebben we sowieso tot half september en dan zien we verder of we het verlengen of dat er zich in de tussentijd een andere oplossing heeft aangediend.
To be continued!
Na regen komt ……
Dit is het effect van veel regen op de nog altijd heel warme lava. Het was een heel bijzonder, maar ook een beetje sinister gezicht.
Tijdens dit paasweekend is het voor het eerst mogelijk om – betaald en in groepsverband – naar de nieuwgeborene te gaan kijken in tot nu toe hermetisch afgesloten gebied. De bewoners kregen vorige weekend de mogelijkheid om dit gratis te doen. Wij schreven ons in en behoorden tot de gelukkigen die mee mochten. Met een touringcar gingen we naar de Llano del Jable en vanaf dit punt wandelden we naar de vulkaan, zo dichtbij als mogelijk is.
De Llano del Jable was altijd al zwart, maar nu is het echt een volledig door as bedolven vlakte met verbrande dennen waar het eerst groen alweer tevoorschijn komt.
Hier doemt de kraterrand van het rokende monster al op.
Een desolaat landschap met verbrande bomen. En een vulkaan die zichzelf in no time uit de grond gewerkt heeft. Hij is indrukwekkend. En hij riep ook zeer gemengde gevoelens bij mij op. Bewondering voor dit natuurfenomeen, maar ook nog steeds ongeloof en verbijstering dat dit zwarte ding voor zoveel mensen het leven voorgoed veranderd heeft.
Morgen krijgen we de sleutels van ons nieuwe huurhuis. Dat wil zeggen, we hebben ze al gekregen maar aangezien de schoonmaakster pas maandagochtend kon komen, gaan we ’s middags over. Verhuizen was overigens nog nooit zo eenvoudig als nu. Twee volle kofferbakken en klaar! Niet nadenken over ‘nemen we dit nog mee, hebben het al 3 jaar niet meer gebruikt’, geen overgebleven stukken hout, restjes verf, afgedankte tuinstoelen (want kan ooit allemaal nog eens van pas komen). Dat is dan wel weer gemakkelijk, het maakt het leven letterlijk een stuk lichter.
Gisteren kennisgemaakt met Eladio en Lina, de eigenaren van het huis. Ze waren dit weekend op La Palma, om het huis voor te bereiden op onze komst. In de woonkamer zaten een neef en nicht gebogen over een Ikea-pakket. Een ‘zapatero’, schoenenkast, moest het worden. Er stond er al een, maar Eladio houdt kennelijk niet van rondslingerende schoenen, want hij vond het een heel goed idee om er nog eentje bij te zetten. Dat wetende zijn we ’s middags meteen Los Llanos in gegaan en hebben allebei een paar erbij gekocht. Schoenen heeft een vrouw immers nooit genoeg en die zapateros moeten wel benut worden. Bovendien kan Karel iets wat afgeprijsd is niet weerstaan. Hij houdt mij dan altijd voor hoeveel geld het ons scheelt dat hij dat koopje heeft aangeschaft. Daardoor, vindt hij, kon ik het paar uit de nieuwe collectie zonder schuldgevoel kopen, mocht ik dat al hebben.
Vulling voor de zapateros.
Eladio en Lina zijn ontzettend hartelijke mensen. Ze nodigden ons meteen uit voor een barbecue in augustus, als ze tijdens hun vakantie in het appartementje boven ons zullen verblijven. Volgens Eladio kan zijn vrouw ontzettend lekker Venezolaans koken en houden ze van een goed glas wijn en gezelligheid. Nou, wij ook, dus dat komt helemaal goed.
En Karel zijn tafeltennisclubje heeft nu meteen een nieuw onderkomen, het vorige bij het kerkje van Todoque is onder de lava verdwenen. Er staat een tennistafel die gebruikt mag worden, op voorwaarde dat Karel in augustus met Eladio een paar partijtjes speelt. Volgens Gregorio, de beheerder, is Eladio kampioen van de Canarische Eilanden maar gezien zijn brede lach terwijl hij dat vertelde, nemen we dat met een korrel zout.
Verder waren we deze week bij het Colegio de Arquitectos in Santa Cruz om te kijken naar de mogelijkheden die zij kunnen bieden. Voor vulkaanslachtoffers geldt een aantal voordelen bij het kopen of bouwen van een huis. Geen overdrachtsbelasting bij de aankoop van een huis of een stuk grond, mogen ook bouwen op landbouwgrond, er is geen BTW te betalen in geval van bouwen, geen kosten voor het aanvragen van de bouwvergunning en, indien je een huis bouwt van het Colegio de Arquitectos, geen architect kosten. Best interessant dus. Het Colegio de Arquitectos heeft een tiental ontwerpen in verschillende groottes waaruit je kunt kiezen. Een beperking is dat je niet meer m2 mag bouwen dan je had. Dat is dan wel weer een beetje jammer. Maar goed, we wilden er toch maar eens naar toe.
Toen ik dinsdag belde voor een afspraak, werd gevraagd of we al een grondstuk gekocht hebben. Nee, we hebben een perceel op het oog, maar kopen niet voordat we precies weten welke mogelijkheden er zijn. Nou, dat was eigenlijk zo niet de bedoeling, maar als we bij de gemeente een ‘certificado urbanistico’ (waarin alle details en (on)mogelijkheden van het betreffende perceel vermeld staan) zouden halen, dan konden we opnieuw bellen voor een afspraak.
Meteen naar de gemeente en het certificaat aangevraagd, dat we over een kleine week zouden ontvangen. Dat duurde ons te lang natuurlijk, we wilden alleen maar weten wat voor huizen dat zijn die het Colegio aanbiedt. Dus ik teruggebeld en gezegd dat we het certificaat donderdagochtend zouden kunnen ophalen en een afspraak gemaakt voor donderdag. Bij aankomst zouden we dan zeggen dat er vertraging was bij de afgifte van het certificaat en het leek ons kras dat ze ons dan de deur zouden wijzen. En zo geschiedde.
We werden hartelijk ontvangen ondanks het niet aanwezige certificaat. Op La Palma gelden heel vaak allerlei (in onze optiek natuurlijk vrijwel altijd onzinnige) regels en voorwaarden bij instanties, maar net zo gemakkelijk wordt er tussen die regels en voorwaarden doorgefietst. In dat ritme moet je een beetje meedeinen en je weg zien te vinden. En een onvriendelijke behandeling hebben we hier eigenlijk zelden ondervonden.
Om een lang verhaal kort te houden, we hebben de huisontwerpen gezien. Wij gingen ervan uit dat men ons de ontwerpen zou sturen zodat we deze in alle rust zouden kunnen bekijken. Maar nee, zo werkt het niet, waarom gemakkelijk doen als het ook moeilijk kan. We kregen een grote map met alle ontwerpen erin te zien. Daarvan mochten we er 2 uitkiezen, waarvan we vervolgens alleen van de overzichtspagina een kopie meekregen. Onbegrijpelijk in dit gedigitaliseerde tijdperk. Misschien bang voor plagiaat of zo? Zo spectaculair was het nu ook allemaal niet.
Maar Karel ziet het wel zitten. Alleen zie ik er als een berg tegenop (meestal is de rolverdeling zo) om zelf te gaan bouwen. Hoe lang gaat dat duren, hoeveel tegenvallers komen er op ons pad? En, de hamvraag, hoeveel duurder dan gedacht gaat dat worden?? Bovendien hebben we het dan alleen nog maar over een eigen huis, toeristisch bouwen is weer iets heel anders. Het decreet hiervoor (om ook met voordelen te kunnen herbouwen) wordt ergens in de zomer verwacht, maar hoe gaat dat decreet eruit zien? Dan zijn we misschien wel 3 jaar verder voordat we kunnen gaan verhuren. Ik kan het gewoon niet overzien. Als je iets bestaands koopt, dan weet je (voor het grootste gedeelte in ieder geval) wat je krijgt en wat je er nog aan moet doen. En kun je op redelijk korte termijn verder. Mijn lijstje voor Frankrijk ligt dus ook klaar. Misschien in april toch maar een tourtje inplannen.
La Bestía heeft zijn laatste adem uitgeblazen. Na 10 dagen van inactiviteit is de eruptie nu officieel als beëindigd verklaard. We hoeven zijn stinkende adem niet meer te ruiken, zijn humeurige gegrom niet meer te horen en zijn trillende gestampvoet niet meer te voelen. De vulkaan zonder naam heeft eindelijk de handdoek in de ring geworpen.
Hij heeft La Palma en haar bewoners opgezadeld met een spoor van vernietiging. Onze harten breken elke keer weer bij het zien van de gigantische zwarte, tot nu toe nog rokende, vlakte waar tot voor 3 maanden zoveel mooie huizen stonden, waar het dorpje Todoque met haar kerkje en de gezellige bar Timaba lag en het kleine bedrijventerrein van Los Llanos. Een gigantisch litteken in de vallei van de Aridane dat voor altijd zal herinneren aan het onvoorstelbare dat gebeurd is.
Hoewel het zeker niet zonder slag of stoot zal gaan, gaat La Palma beginnen aan de wederopbouw. Morgen wordt al gestart met het verwijderen van de lava van het kruispunt in La Laguna. En er wordt druk gewerkt aan het verwijderen van de as in het geëvacueerde gebied ten zuiden van de vulkaan. Een in onze ogen bijna onmogelijke opgave als je ziet dat de huizen soms tot aan het dak in de as staan. Hoe gaan de bewoners daar hun huizen aantreffen zodra ze er weer naar toe kunnen?
Wijzelf gaan in de eerste week van januari verkassen naar een huurwoning, onze vriendin in wier huis we tot nu toe gewoond hebben, komt dan terug naar La Palma. We zijn haar oneindig dankbaar dat we al die tijd in haar huis mochten verblijven. Ons verblijf in het huurhuis zal naar alle waarschijnlijkheid maar van korte duur zijn. En verder zeggen we op dit moment lekker nog niks, je moet de goden niet verzoeken tenslotte 😉. Een goede jaarwisseling voor iedereen, dat 2022 in alle opzichten een beter jaar mag worden.
Een paar Bestía-feiten op een rijtje:
De uitbarsting begon op zondag 19 september om 14h30 in het gebied ‘Cabeza de Vaca’, gelegen in een rechte lijn boven ons huis.
De uitbarsting eindigde op maandag 13 december om 22h20.
Hij duurde 85 dagen en 8 uur en was daarmee de langst durende, krachtigste en meest vernietigende uitbarsting in de geschiedenis van La Palma.
De nieuw ontstane vulkaan is ongeveer 200 meter hoog en heeft 6 kraters
Er is meer dan 200 miljoen kubieke meter lava uitgestoten.
Meer dan 1200 hectare land is onder de lava verdwenen.
De lava is op sommige plaatsen 70 meter dik (onder andere in El Paraíso, het gebied waar ons huis gestaan heeft) en heeft een gemiddelde dikte van 12 meter
De vulkaan heeft behalve genomen ook gegeven, er is 48 hectare nieuw land bijgekomen.
Er zijn 9090 aardbevingen gelocaliseerd.
76 km wegen zijn verdwenen.
Er zijn 1628 gebouwen bedolven, waarvan 1300 woonhuizen.
Onze lieve Max is voor altijd bedolven onder zo’n 70 meter lava. Karel had een palm geplant naast zijn graf. In onze naïviteit hoopten we, toen ons huis en de appartementen al door de lava bedolven waren maar het stukje tuin waar zijn graf lag er nog was, dat ‘de palm van Max’ over een jaar of 20 fier boven de lava zou uitsteken. Maar een week of twee later was ook die hoop vervlogen.
Over 10 jaar zullen we wellicht zeggen, ‘De uitbarsting van de Cumbre Vieja in 2021? Wij waren erbij!’. Maar vooralsnog beschouwen we het als een wel zeer twijfelachtige eer die we liever aan ons voorbij hadden laten gaan.
foto van Involcan, het vulkanologisch instituut op de Canarische Eilanden
Ja. Zomaar opeens. Afgelopen maandagmiddag. En nog steeds.
Zondag werden we rond 13 uur nog opgeschrikt de een opeens vreselijk veel lawaai makende vulkaan die een enorme aswolk kilometers hoog de lucht in wierp. Wat is het kreng nu weer aan het doen? Volgens een vriendin zou het eiland spoedig uit elkaar ploffen. Nou ja, berustten wij, als we dan toch gaan, dan maar met z’n allen. Maar een uur later was hij weer een stuk rustiger. Tot in de nacht van zondag op maandag, toen begonnen de explosies weer, met drukgolven die de ramen en deuren deden rammelen in hun sponningen.
De aswolk van 5 km hoog was te zien vanaf de andere eilanden.
Maar op maandag einde van de middag werd het opeens rustig. Echt rustig. Wel viel er gedurende de nacht nog wat asregen, waardoor we de dinsdag weer grotendeels vegend hebben doorgebracht, maar verder bleef het ongewoon stil. Zouden dit dan de laatste stuiptrekkingen zijn geweest voordat hij zijn laatste adem uitblaast?? Woensdagochtend werden we wakker en was de hemel voor het eerst sinds 19 september weer helder, met zicht zoals we het bijna vergeten waren.
De vulkaan die zich in 3 maanden tijd opgebouwd heeft. In ruste. Op sterven na dood??
Maar volgens de wetenschappers mogen we niet te vroeg juichen. Pas als de vulkaan 10 dagen in ruste gebleven is, kan er gesteld worden dat hij gestopt is. En dat is op 23 december. Op het moment dat ik dit schrijf, zijn wij onderweg naar Nederland. De vulkaan begon toen we in Nederland waren, laat hem dan ook ophouden als we in Nederland zijn. Een mooier kerstcadeau kunnen we hier op La Palma niet krijgen.
Our website uses cookies to help provide you with the best experience we can. By continuing to browse the site, you are agreeing to our use of cookies. Find out more. AccepterenMeer informatie
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
